Nieodłącznym aspektem stoickiej koncepcji sympathei jest pełen wzajemnych powiązań kosmos, w którym wszystkie elementy wszechświata są częściami większej całości. Marek Aureliusz był jednym z pierwszych autorów, którzy pisali o kosmopolityzmie. Marek wspominał, że jest obywatelem świata, a nie tylko Rzymu. O tej perspektywie przypomina metafora, wedle której jesteśmy pszczołami w ulu. Marek nawet odwraca tę ideę w dalszych fragmentach Rozmyślań, aby o niej nie zapomnieć: „Coś, co nie szkodzi społeczności, nie może też skrzywdzić jednostki”. Sam fakt, że coś jest złe dla Ciebie, nie oznacza jeszcze, że jest złe dla wszystkich. Z tego, że coś jest dobre dla Ciebie, zdecydowanie nie wynika jeszcze, że jest takie dla każdego. Pomyśl o menedżerach funduszy hedgingowych, którzy stawiali duże pieniądze na to, że gospodarka się załamie. Zyski tych menedżerów brały się z niepowodzeń innych firm i ludzi. Czy taki chcesz być? Dobry stoik rozumie, że właściwe impulsy i wynikające z nich działania w naturalny sposób prowadzą do dobra ogółu, które dla mędrca jestjedynym dobrem. Z kolei dobre i mądre działania ogółu są tym, co dobre dla jednostek.